De maatschappelijke schade door het onjuist, veelal illegaal, verwerken van afval bedraagt enkele miljarden. Een circulaire economie is in deze praktijk nog ver weg. Welke rol moeten toezicht en handhaven hierin spelen? Werkt de Europese vinding van producentenverantwoordelijkheid eigenlijk wel goed? Welke soms dubieuze rol spelen overheden zelf? Kunnen producenten hun verantwoordelijkheid wel waarmaken? Pakken afvalbedrijven hun rol in de keten voldoende professioneel op? Doen ILT en omgevingsdiensten hun handhavende taak wel goed? Hoe zit het met de sturende rol van het ministerie?
Op 22 november 2017 gaven praktijkmensen u antwoord op bovenstaande vragen. Willen we de doelstellingen van de Circulaire Economie halen, dan moet het roer om.
Tijdens dit seminar werd het eerste exemplaar uitgereikt van het boek Het Goede Handhaven aan Gérard Bouman, voorzitter van Omgevingsdienst NL en directeur van de Omgevingsdienst Regio Nijmegen. In het boek komen meer dan twintig deskundigen aan het woord over de rol van toezicht en handhaving in de Circulaire Economie.
U kunt dit boek bestellen bij Uitgeverij Pepijn.
Inleiding van Het Goede Handhaven
Het systeem van producentenverantwoordelijkheid is een succes, maar voor een volgende stap naar een beter functionerende Circulaire Economie zijn extra maatregelen nodig. Hoe beter de systematiek van producentenverantwoordelijkheid is geregeld, hoe meer afgedankte producten worden ingezameld en hoe gemakkelijker de taak van de toezichthouder wordt. Het kan allemaal minder complex, de communicatie kan beter en behalve de producenten, moeten ook andere actoren een rol krijgen. Als consumenten, inzamelaars, slopers, installateurs en verwerkers weten wat er van hen wordt verwacht, zullen zich beter aan de regels houden.
Afval is echter big business en illegale inzameling en verwerking loont. Naar schatting bedraagt de maatschappelijke schade door het onjuist verwerken van afval 2,45 miljard euro per jaar (bron: ILT). De handhaving van regels en het toezicht op de afvalverwerking is een verantwoordelijkheid en taak van de overheid. Toezichthouders en handhavers hebben in de weerbarstige praktijk een lastige rol, maar ook hier laten commitment, bevlogenheid en focus al mooie resultaten zien. Voorwaarde is wel dat ze de ruimte krijgen van hun gemeentelijke opdrachtgevers. Een meer landelijke aanpak is daarbij gewenst, evenals een betere samenwerking met andere handhavingsorganisaties en belanghebbende partijen.
U kunt dit boek ook bestellen bij Uitgeverij Pepijn.
Inhoudsopgave van Het Goede Handhaven
- In een aantal gemeenten lijkt niet te worden gewassen
- Producentenverantwoordelijkheid kan niet zonder het all-actors-principe
- Beter inzicht in export van afgedankte ICT-producten is noodzakelijk
- Wel de verantwoordelijkheid, niet de bevoegdheid
- Handelaars zoeken de weg die het meeste oplevert
- Hoe pak je de vele kleine inzamelaars en verwerkers aan?
- Erken de status en de rol van de kleine inzamelaars en verwerkers in de keten
- Meer dan driekwart van de grotere metaalrecyclingbedrijven doet nu niet mee
- ‘Gooi maar bij het oud ijzer’
- Als zelfs Rijksgebouwendienst zich niet altijd aan de regels houdt …
- Verdwalen in het woud van regels
- Een wethouder gaat pas lopen als hij de hete adem van de gemeenteraad in zijn nek voelt
- Lekstromen bij autodemontage en fake-export
- Alles op basis van een goede bandenbalans
- Waar blijven de loodzuuraccu’s?
- Het end-of-waste rechtsoordeel voor de lithium-ion accu
- Kennis en kunde kunnen beter landelijk worden georganiseerd
- Gemeenten kiezen niet altijd voor het beste inzamelsysteem
Nog geen reacties.