Nederland is op weg naar een Circulaire Economie. Concreet betekent dit dat in 2050 grondstoffen
efficiënt worden ingezet en hergebruikt, zonder schadelijke emissies naar het milieu. Voor
zover er nieuwe grondstoffen nodig zijn, worden deze op duurzame wijze gewonnen. Producten en materialen worden zo ontworpen dat ze kunnen worden hergebruikt zonder schadelijke emissies naar het milieu.
Toezicht is onmisbaar
Voor het welslagen van de Circulaire Economie zijn nieuwe businessmodellen nodig. Maar adequate vormen van toezicht en handhaving blijven onverminderd van belang.
We hebben het over de materiaalstromen: Verpakkingen (papier, karton, kunststof, glas, hout, metaal) Autowrakken, Bruingoed (elektronica, televisies, geluidsapparatuur, telefoons), ICT (hardware), Lampen en Armaturen, Autobanden, Batterijen en Accu’s, Elektrische apparaten en Elektrische gereedschap, Vlakglas (ramen) en Witgoed (koelkasten, wasmachines, e.d.)
Bij het inzamelen, verwerken en recyclen van deze stromen gaat nog van alles mis. De kernvraag is; wat gaat er dan precies niet helemaal goed? Hoe kan (moet?) toezicht en handhaving door omgevingsdiensten (of andere partijen) beter bijdragen om de ambitieuze doelstellingen van recycling te behalen? Het wettelijk verplichte recyclepercentage neemt toe maar is in de huidige praktijk onhaalbaar.
Werk aan de winkel!
Op 2, 23 en 30 juni volgen workshops bij de ODRU in het provincie Utrecht. We (Herman Jansen van uitgeverij Pepijn en ik) interviewen ter voorbereiding betrokken partijen van de Vereniging Producentenverantwoordelijkheid Nederland. Dit zijn diverse stichtingen die de belangen van de producenten vertegenwoordigen; vrijwel alle grote ondernemingen vallen hier onder. We analyseren de complexiteit van wetgeving, toezicht en werkelijkheid.
Onze bevindingen publiceren we in een boek; Het ‘goede’ handhaven.
Nog geen reacties.