submenu

Bergmeer in sneeuw

De ijzige wurggreep van ‘echte’ kwaliteit

We voeren al lang de discussie over ‘echte’ kwaliteit. Meer aandacht voor denken en dan pas doen. Jan Dirk Nijkamp wil dat we vaker de vraag stellen “Wat gebeurt hier nou eigenlijk?” en Dick Ruimschotel, haat het woord uitvoeringsdiensten, want hij wil meer aandacht voor analyse en strategie. “Jullie zijn niet alleen van de uitvoering.” Doe je dit goed “dan valt er ook wat te evalueren.” zegt hij heel terecht. Want wat moet een bestuurder met aantallen controles en hercontroles?

Maar bij de discussie in het Vakberaad bleek weer dat het het moeizaam zal gaan en ook Jan Dirk wees er al op. “Ik zie het niet snel veranderen“. We hebben volgens hem maatschappelijke druk nodig, onorthodox denken en bestuurlijke rugdekking. Velen leggen de schuld bij de opdrachtgever, die op aantallen wil afrekenen en de bestuurder, die alleen wil praten over geld. Maar wij zijn zelf de omgevingsdiensten, opgericht om wél een kwaliteitsslag te maken. Wat nu?

Leiderschap

Ik praat met ‘veranderkundige’ Martijn de Zoete die al eerder aan verandering werkte bij een grote omgevingsdienst. “Het draait allemaal om leiderschap,” zegt hij. “Een gezamenlijk doel stellen en meteen daarbij de consequentie aanvaarden dat het in de toekomst anders zal gaan dan in het verleden. Het vereist leiderschap en lef om dat vervolgens uit te blijven dragen en erop te sturen tot het eerder gestelde gezamenlijke doel is bereikt.” We weten inmiddels al lang wat we moeten doen. Meer denken en dan pas doen. Alleen je moet het wel echt tot uitvoering brengen. Dus je hebt een directeur, bestuurder, opdrachtgever of afdelingshoofd nodig die de kar gaat trekken. Liefst natuurlijk gezamenlijk. Steeds weer het duidelijke verhaal houden en in de praktijk brengen. Het gaat niet om aantallen controles, het gaat om minder risico door beter naleefgedrag.

Verandering doorvoeren in organisaties is zo lastig dat velen er hun vak van hebben gemaakt en er aan kunnen verdienen. Want echt veranderen, innoveren, brengt geld op. Maar we willen die gevaarlijke discussie over geld bij toezicht niet steeds voeren. Voor goed toezicht heb je geld nodig. Slecht toezicht leidt tot slecht naleefgedrag, tot grotere risico’s, tot ongelukken. Onze innovatie in toezicht moet eerst maar eens beter naleefgedrag opleveren. Dat verhaal moeten we blijven vertellen en toelichten aan de hand van sprekende voorbeelden. Kun jij dat?

Wurggreep

Opdrachtgevers en omgevingsdiensten houden elkaar in een wurggreep, wordt gezegd. “Hoe doorbreek je nu dat patroon?“, verzucht een afdelingshoofd in de zaal. Een ding dat je kunt doen is met je opdrachtgevers gezamenlijke een goede analyse maken en een strategie opstellen. Geen klassieke handhavingsstrategie, gericht op straffen en ‘niet willen’. Maar een preventiestrategie, vooral ook gericht op ‘kennen’ en ‘kunnen’, waarbij ook andere middelen ingezet worden dan klassieke controles. Ambtelijke opdrachtgevers en bestuurders staan daar open voor, want niemand houdt van dat suffe straffen. Diensten als IJmond, DCMR, de ODRU en de ODH hebben zo’n traject al doorlopen of zijn er mee bezig. Toon als OD leiderschap om hierin het voortouw te nemen en door te pakken.

Nog geen reacties.

Geef een reactie